Nou, daar is ze hoor: na negen maanden geeft Natacha Harlequin eindelijk een huilinterview over haar ontslag bij Shownieuws. Wat blijkt? Angela de Jong heeft haar twee soorten eczeem bezorgd.

Het is een van de grootste mediablunders van de afgelopen jaren: Natacha Harlequin die aan de desk van Shownieuws plotseling de loftrompet begon te steken over Ali B. Wat bleek? Ze was het weekend ervoor zijn nieuwe toga geworden. Dat is nog tot daaraan toe, maar dan moet je op de late avond natuurlijk wel gewoon lekker thuis op de bank gaan zitten.

Dubbele pet

Maar nee hoor, dat deed Natacha niet. Die begon bij Shownieuws ronduit te vertellen over de gewéldige energie van Ali B. Ja, dezelfde Ali B die is veroordeeld voor verkrachting en een poging tot verkrachting. De showrubriek kreeg direct zeer felle kritiek: hoe kán het gebeuren dat Ali B een deskundige betaalt en die vervolgens zijn propaganda verkondigt?

AD-opperdiva Angela de Jong sloeg alle betrokkenen in één column volledig knock-out: “Elk normaal programma zou zich achter de oren krabben of het journalistiek wel in de haak is om iemand als deskundige in te zetten als die een belang heeft in een opzienbarende strafzaak, maar niet Shownieuws. Daar tel je niet mee zonder dubbele pet.”

Slachtofferrol

Gewoon terechte kritiek natuurlijk, maar een hand in eigen boezem? Daar wil Natacha niets van weten. Die huilt nu twee uur lang uit in een YouTube-interview met Fernando Halman. Dat is de Dr. Rossi van de talkshowhosts: zegt niets, knikt veel en laat zijn bekende gasten urenlang onbelemmerd uithuilen. Om hun slachtofferrol in optima forma te beleven.

Natacha gaat er volledig voor. Het is krankzinnig hoeveel ze praat, maar hoe weinig ze eigenlijk zegt in die twee uur tijd. “Het leek net alsof ik iemand vermoord had”, begint haar klaagzang. “Ik ben de advocaat van Ali geweest. Ik heb hem bijgestaan, ik heb daar geen spijt van, ik zou dat zo weer doen.”

Omkoopbaar

Wie ze als hoofdschuldige van de ophef aanwijst? Angela de Jong. En dat terwijl zelfs haar eigen zoontje de bui al wel zag hangen. “De volgende dag zei mijn zoon wel — want ik had het erover aan de ontbijttafel — van: ‘Nou, mama, ik weet niet of mensen dit begrijpen, want zij weten niet wat jij nu aan het doen bent.’ Mijn zoon van 15.”

“En toen kwam de column van Angela de Jong over: ‘Ali heeft een stoel gekocht’, daarmee implicerend: Harlequin staat dat dan ook toe, die leent zich daarvoor. Dus met andere woorden: ik ben omkoopbaar. Dat was totaal niet aan de orde!”

Eczeem door Angela

Natacha is echt heel kwaad op Angela. “Dat punt dat je mijn integriteit aantast, dat je dat uitspreekt, dat je dat herhaalt en dat iedereen dat overneemt zonder te vragen of dat klopt. Ik dacht echt: wow jongens, oké, ik vond dat heftig. Het deed echt pijn.”

Ze kreeg er zelfs eczeem door. “Iedereen heeft de column van Angela de Jong als uitgangspunt genomen, dus haar mening voor waar aangenomen en daar is men op voort gaan borduren. (…) Het heeft me echt geraakt. Ja. Het heeft me echt geraakt. Ik had — ja, dat ik dit zeg — gewoon twee soorten eczeem door elkaar van de stress die ik ervan kreeg.”

‘Het klopt niet’

Volgens Natacha verspreidt Angela desinformatie. “Je krijgt geen kans om iets te herstellen wat totaal niet klopt. Ik ben zeker niet anti-Angela de Jong, zij heeft haar taak en haar rol en haar functie, dat is allemaal goed, maar wat zij daar opgeschreven heeft klopt niet en heel veel mensen hebben het overgenomen.”

“Weet je hoeveel mensen die mening overgenomen hebben? Dat waren gewoon geen feiten en weet je hoe vaak ik dan tegen mensen moet zeggen van: ‘Heb jij het stukje teruggekeken zelf?’ Mensen weten van links naar rechts niet meer wat waar stond of hoe het was. Daar ben ik wel van geschrokken.”

Racismekaart

Natacha legt niet uit wat er volgens haar dan niet klopt aan de column van Angela. Wel wijst ze nog op haar huidskleur. “Heel Nederland kan een fout maken en dan is het een grapje. Derksen kan iets zeggen en dan is het een grapje en moeten we niet zo moeilijk doen en dan praten we er maar niet meer over en dan gaan we er maar weer zitten.”

“Maar ik weet of ik voel dat als ík iets zeg dat er een heel andere standaard geldt. Een andere standaard voor de advocaat die vrouw is, voor de advocaat die een zwarte vrouw is. Trek ik dan nu de racismekaart? Nee, helemaal niet. Maar het is gewoon zo.”