Lui vanaf de bank, glaasje wijn in de hand, je sokken in gesmolten pinguïnstand tegen de verwarming geparkeerd. Je kijkt gewoon een beetje tv, hersenen op spaarstand, niks aan het handje. Totdat je ineens iets hoort waardoor je mond openvalt, je kaak richting vloer zakt en er pardoes een verdwaalde borrelnoot uit je mond rolt. Je pauzeert. Spoelt de scène terug. Wat zei hij nou? Nog een keer. Je kijkt alsof je hoopt dat het fragment zich ineens herschrijft tot iets wat wel klopt met de wetten van logica. Ken je dat gevoel? Precies, dát gevoel had Stuitervrouw toen Dennis, vlak voor het eindgesprek van MAFS 2025, zijn mening gaf over Stefan. Plots werd het romantische RTL4-experiment Married at First Sight omgetoverd tot een psychologische thriller: Manipulatie at Second Sight.

MAFS: Dit had Dennis over Stefan te zeggen…

Toen Dennis vlak voor het eindgesprek werd gevraagd een quote de ether in te slingeren, zag hij z’n kans schoon. Seizoen 10 van Married at First Sight liep op z’n laatste benen en meneer ging nog even voor zijn ‘grand finale’. Eén minuutje camera-aandacht, maar dan lekker intens. Ik geef toe: Dennis heeft op onvergetelijke wijze z’n indruk gemaakt.

Nu spreek ik natuurlijk niet namens heel MAFS kijkend Nederland, maar speciaal voor jullie deel ik even zijn woorden. Want je moet deze quote van Dennis over Stefan gewoon zwart-op-wit lezen. Desnoods twee keer. Zet je hersens in standje Freud en analyseer naar hartenlust:

Dennis: ‘Ja, eigenlijk wil ik al de boodschap geven dat hij gewoon heel stom is dat ie gewoon zo wegloopt voor eigen z’n dingen. Ja, het domste wat hij kan doen want er staat echt iemand hier hem echt heel graag had kunnen helpen of willen helpen.’ 

Pardon? Zit je nog? Heb je je ziel alweer van de vloer geraapt? Mooi. Mocht er iemand zijn die deze wartaal wél sympathiek vindt klinken, dan is er helaas werk aan de winkel. Niet bij mij, maar bij de GGZ. En ik bedoel dat met liefde, want als je dit gelooft, dan is er ergens in de bovenkamer iets losgetrild dat dringend opnieuw vastgeschroefd moet worden.

De zelfbenoemde martelaar van Married at First Sight

Het is mij een volslagen raadsel waarom Dennis juist op dat moment besloot om zichzelf op nationale televisie onsterfelijk belachelijk te maken. In een wankele poging om Stefan weg te zetten als een instabiele dwaas met bindingsangst, slaagde Dennis erin om het tegenovergestelde te bewijzen: dat hij zélf het emotionele equivalent is van een op hol geslagen broodrooster.

Nu was ik na een paar afleveringen van MAFS al vrij snel #teamStefan, maar na aflevering 17 weet ik het zonder enige twijfel: Dennis is een zelfingenomen kikkerkut met grootheidswaanzin. En ja, ook dat zeg ik met liefde – de soort liefde die je voelt als je je teen stoot aan een tafelpoot en daarna per ongeluk ook nog op een legosteentje gaat staan.

Ik ben geen psychiater (dat moge duidelijk zijn, ik draag nooit een witte jas en mijn planten gaan dood van stress), maar zelfs als satirisch columnist – wiens woorden je idealiter met een kruiwagen Himalayazout tot je neemt – durf ik toch voorzichtig aan te stippen dat deze man meer stoornissen vertoont dan er wereldwijd op de DSM5-lijst staan. Dennis is geen mens, Dennis is een casestudy met voetnoten. Je hoort de studenten psychologie al schuifelen van opwinding:  ‘Mag ik hem doen? Mag ik hem analyseren?! Alsjeblieft?!’

Slachtofferrol tijdens het eindgesprek

Eenmaal aangekomen bij het eindgesprek van Married at First Sight haalde Dennis doodleuk een stuk denkbeeldig krijt uit zijn broekzak, tekende nauwkeurig de omtrek van zijn eigen ego op de grond en ging er demonstratief in liggen. Vast een gevalletje ‘iets te vaak CSI gekeken met een glaasje Chardonnay te veel op’. Het hooghartige manwezen speelde de rol van slachtoffer zo overtuigend dat ik serieus even heb overwogen om een giro 555 actie op te zetten. Help Dennis de winter door!  Want volgens Dennis was hij tijdens MAFS dermate emotioneel gesloopt door de ‘gemene’ Stefan, dat alleen een humanitaire missie hem nog kon redden.

We moeten echt geld inzamelen, lieve lezers. Niet voor Stefan, die het allemaal moest verduren, maar voor Dennis – want deze man verdient een welverdiende break. Een enkeltje naar een onbewoond tropisch eiland, ergens héél ver weg. Het liefst in een regio waar dagelijks een orkaan voorbij jaagt met windkracht 12. Even lekker tot rust komen, Dennis. Geen camera’s, geen Stefan, geen spiegelbeeld. Alleen jij, je slachtofferschap, en de kokosnoot die af en toe uit een boom op je hoofd klettert. Dat zal je goed doen, schat.

MAFS-expert Anne Campagne grijpt in

Toen Dennis zijn eindbrief in aflevering 17 van MAFS begon voor te lezen, zag je bij de experts van Married at First Sight al een subtiele spiersamentrekking boven de ogen. Hun wenkbrauwen wiebelden lichtjes omhoog, alsof ze een onzichtbare vlieg op hun voorhoofd voelden landen. De brief stond bol van de verkapte verwijten en passief-agressieve prietpraat, waarmee Stefan – als toetje op het trauma – nog een liefdevolle trap na in z’n middenrif kreeg. Dat Dennis hiermee vooral zichzelf te kijk zette als een lange urineleider in de vorm van een manspersoon, leek hij zelf als enige niet door te hebben.

MAFS-expert Anne Campagne kon het niet langer aanzien. Ze keek Dennis doordringend aan, nam een ademteug die klonk als ‘ik ben er klaar mee’, en besloot in te grijpen. Streng maar rechtvaardig zei ze: ‘Ik vraag me af of jij begrip hebt voor het feit dat Stefan zo ontzettend gekwetst is.’

Ik schoot overeind van de bank – althans, zo snel als mijn versleten knieschijven dat toelieten – en klauterde als een kreupele boerenknol met een hernia op de salontafel. Met denkbeeldige pompons in mijn handen en een hoofd vol euforie moedigde ik de dappere actie van Anne aan. Ik zweer het je: op dat moment wilde ik haar spontaan zoenen. Nou ja, bijna dan. Ik ben nog steeds een beetje bang voor die vrouw.

De liefdevolle eindbrief van Stefan

En toen … was het voor Stefan de beurt om een eindbrief voor te dragen aan Dennis en de experts van MAFS. Hij pakte zijn brief, keek op, en las kalm en kwetsbaar de volgende woorden voor:

Stefan:‘Ook al is het ons niet gelukt, ik wil je één ding meegeven: toon je kwetsbaarheid. Ga bij twijfel het gesprek aan, want als je dat niet doet en keuzes maakt in een opwelling, dan is er maar één ding wat je jezelf niet gunt en dat is liefde. En iedereen verdient liefde.’

Bam! De woorden raakten. Het publiek slikte. De experts van Married at First Sight slikten. De stagiair die normaal alleen koffie haalt, pinkte een traan weg. Iedereen was geëmotioneerd, behalve Dennis. Die zat erbij alsof hij zojuist was opgegraven uit de kruipruimte van het wassenbeeldenmuseum van Madame Tussauds. Geen spierspanning, geen trilling. Alleen een leegte die zelfs een zwart gat jaloers zou maken.

Wenkbrauwen van de experts in vrije val

De wenkbrauwen van de experts deden ditmaal niet aan bescheiden gefrons. Nee, ze schoten omhoog, maakten een highspeed ronde over het hoofd, doken met een elegante duikvlucht via de nekwervels naar beneden, trokken een driedubbele flikflak langs de ruggengraat, en kwamen uiteindelijk – met een klein applausje van de bilspieren – weer terug op hun plek. En zelfs daar stonden de wenkies nog in shockstand.

Nu was ook voor MAFS presentator Carlo Boszhard en experts Eveline Stallaart en Lennart Klipp de maat vol. Je zag het in hun ogen: het koekblik van hun geduld was tot op de laatste kruimel leeggegeten. Maar tevergeefs. Het wassen beeld transformeerde niet in een empaat met enig gevoel voor reflectie, maar in een driftige kleuter die z’n speelgoed terug wil. Bij het zien van Dennis’ verongelijkte, haatdragende reactie liepen de rillingen over mijn rug. ‘Wat ben jij een eng mannetje’, fluisterde ik naar de televisie, terwijl ik automatisch de afstandsbediening pakte alsof ik de boze kleuter uit mijn woonkamer kon zappen.

En toen kwam het toetje. Alsof het hele circus nog niet ongemakkelijk genoeg was, richtte Dennis zich na het eindgesprek met Stefan tot de camera’s van MAFS 2025. Zijn woorden versterkten mijn innerlijke ongemak zó heftig, dat het voelde alsof er een graansilo vol ve-tsin over mijn zenuwstelsel werd uitgestort. Alles tintelde. Van mijn kruin tot mijn grote teen.

Dennis: ‘Ik ben trots op mezelf … volgend seizoen geef ik me gewoon weer op. Ik ga gewoon weer trouwen.’

En ik? Ik ga gewoon even liggen. In de foetushouding. Met een koud washandje op m’n voorhoofd en een brandblusser in de aanslag – voor het geval mijn tv spontaan besluit zichzelf uit zelfrespect in de fik te steken.

Een slotakkoord met defibrillator

Samenvattend: Dennis is klaar voor een nieuw huwelijk met zichzelf, Stefan verdient een boom van een kerel om tegenaan te leunen, en ik overweeg voortaan MAFS te kijken in een ruimte zonder scherpe voorwerpen of breekbaar servies.

En ja, deze column is wat later dan normaal. Maar dat had een zeer geldige reden: ik was even offline door iets wat je gerust een script van een romantische rampenfilm mag noemen. Ik ontmoette een hele bijzondere man. Het klikte. Het tintelde. En net toen ik dacht ‘hé, dit zou zomaar iets kunnen zijn‘, kreeg mijn date – na een paar dagen verliefdheid – een hartinfarct. Ja, echt waar.

Een spoedoperatie. Sirenes. Angst. En daarna intense opluchting. Want hij overleefde het en nog diezelfde dag vroeg hij me of ik zijn vriendin wilde zijn. Met infuus en plakkers van de hartbewaking nog op zijn goddelijke lichaam.

Blijkbaar had de date met een vrouw die 11 jaar jonger is zoveel indruk gemaakt dat z’n hart het letterlijk begaf. Tja… Stuitervrouw strikes again.